Περιοδοντολογία

Τι είναι η “περιοδοντολογία”;
Πρόκειται για τον κλάδο της οδοντιατρικής που ασχολείται με τον εντοπισμό και την καταπολέμηση των παθήσεων των περιοδοντικών ιστών, δηλαδή των ιστών που συγκρατούν και περιβάλλουν τα δόντια μας (ούλα, περιρρίζιο, οστεΐνη, φατνιακό οστό).
Οι συχνότερες παθήσεις των παραπάνω ιστών είναι η ουλίτιδα και η περιοδοντίτιδα, οι οποίες προκύπτουν -κατά κύριο λόγο- ως αποτέλεσμα της συσσώρευσης της οδοντικής μικροβιακής πλάκας και της τρυγίας (κοινώς γνωστή ως ‘’πέτρα’’) στις οδοντικές επιφάνειες.

Ουλίτιδα

Η πιο “κοινή” μορφή των παθήσεων των περιοδοντικών ιστών είναι η ουλίτιδα. Πρόκειται για την πλήρως αναστρέψιμη, επιφανειακή φλεγμονή των ούλων, η οποία χαρακτηρίζεται από ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα:

φλεγμονή των ούλων (τα ούλα είναι κόκκινα, μαλακά και/ή πρησμένα)
αιμορραγία των ούλων κατά το βούρτσισμα, τη χρήση οδοντικού νήματος κοκ
ευαισθησία κατά την κατανάλωση ψυχρών τροφών/ροφημάτων
σταδιακή υποχώρηση (απομάκρυνση) των ούλων από τα δόντια (τα δόντια φαίνονται πιο μακριά)
κακοσμία στόματος”

Aντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της παθολογικής αυτής κατάστασης στο περιβάλλον του οδοντιατρείου πραγματοποιείται με τον καθαρισμό των δοντιών (αποτρύγωση), διαδικασία που περιλαμβάνει την αφαίρεση της οδοντικής μικροβιακής πλάκας και της τρυγίας (κοινώς γνωστή ως ‘’πέτρα’’) από τις οδοντικές επιφάνειες. Η διαφορά στην περίπτωση αυτή είναι ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων συστήνεται η πραγματοποίηση μίας δεύτερης επίσκεψης εντός διαστήματος 15 ημερών, με σκοπό την ολοκλήρωση της θεραπείας.

Στο διάστημα αυτό, αλλά και στη φάση συντήρησης του θεραπευτικού αποτελέσματος που ακολουθεί, εξέχουσα σημασία κατέχει η τήρηση των οδηγιών στοματικής υγιεινής από τον ίδιο τον ασθενή, οι οποίες εξατομικεύονται ανάλογα με την κλινική εικόνα του και το στάδιο εξέλιξης της φλεγμονής.

Περιοδοντίτιδα

Η χρόνια, αθεράπευτη ουλίτιδα αποτελεί μία κατάσταση η οποία εμφανίζει αυξημένες πιθανότητες να εξελιχθεί σε περιοδοντίτιδα. Ωστόσο, η νόσος αυτή μπορεί να προκληθεί και ως αποτέλεσμα κάποιας συγκεκριμένης φαρμακευτικής αγωγής ή γενικού νοσήματος.
Η περιοδοντίτιδα χαρακτηρίζεται από ένα ή περισσότερα κλινικά συμπτώματα:

φλεγμονή των ούλων (τα ούλα είναι κόκκινα/μωβ, μαλακά ή/και πρησμένα)
αιμορραγία των ούλων
κινητικότητα δοντιών
στροφή, απόκλιση ή/και μετακίνηση των δοντιών (“μετανάστευση”)
κακοσμία στόματος
απώλεια πρόσφυσης των ούλων
περιοδοντικοί θύλακοι μεταξύ των δοντιών και των ούλων, (ο θύλακας είναι σαν μια “τσέπη”, δηλαδή ένα κενό ανάμεσα σε δόντια και ούλα, που όσο η ασθένεια προχωράει τόσοι το βάθος του μεγαλώνει)

Aντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της παθολογικής αυτής κατάστασης στο περιβάλλον του οδοντιατρείου πραγματοποιείται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων με τη βοήθεια της συντηρητικής περιοδοντικής θεραπείας. Αυτή περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:

χορήγηση τοπικής αναισθησίας
μέτρηση του βάθους των “θυλάκων”, με σκοπό την αρχική αξιολόγηση της βαρύτητας της νόσου και την εκτίμηση της πρόγνωσης της επιτυχίας της θεραπείας
καθαρισμός των δοντιών (αφαίρεση της ορατής οδοντικής μικροβιακής πλάκας και της τρυγίας από τις οδοντικές επιφάνειες)
βαθύς καθαρισμός (“ριζική απόξεση”) στην περιοχή κάτω από τη γραμμή των ούλων

Το τελευταίο αυτό στάδιο ολοκληρώνεται σε 2 έως 4 επισκέψεις, οι οποίες πραγματοποιούνται με μικρό διάστημα αναμονής μεταξύ τους (λίγες μέρες). Ο συνολικός αριθμός των επισκέψεων εξαρτάται από τη βαρύτητα της νόσου στον εκάστοτε ασθενή, και από το επίπεδο συνεργασίας του τελευταίου κατά τη διάρκεια της ενεργούς φάσης της περιοδοντικής θεραπείας.

Το πρώτο αυτό στάδιο, ακολουθεί η επανεξέταση και επαναξιολόγηση του θεραπευτικού αποτελέσματος, σε διάστημα περίπου 4 εβδομάδων μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας. Στη φάση αυτή εντοπίζονται περιοχές στις οποίες η νόσος παραμένει ενεργή, και επομένως απαιτείται η επανάληψη ορισμένων θεραπευτικών σταδίων για την επίτευξη του αποτελέσματος. Επιπλέον, αξιολογείται ο βαθμός συμμόρφωσης και συνεργασίας του ασθενούς ως προς την τήρηση των εξατομικευμένων οδηγιών στοματικής υγιεινής, και καθορίζεται το πλάνο συντήρησης του θεραπευτικού αποτελέσματος, και η συχνότητα των επισκέψεων στο οδοντιατρείο (3 μήνες/ 6 μήνες), με σκοπό την πρόληψη υποτροπής της νόσου.”